Prof. dr hab. Jan Stankiewicz urodził się 12 grudnia 1939 roku w Rudzie Różanieckiej w powiecie lubaczowskim. W 1962 r. ukończył matematykę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie podjął pracę jako asystent. Stopień doktora uzyskał w 1969 r., a doktora habilitowanego w 1978 r. na podstawie rozprawy Podporządkowanie i majoryzacja funkcji, wzajemne zależności i uogólnienia tych pojęć. W 1988 r. otrzymał tytuł profesora. W latach 1974–1980 pracował w Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. Okresowo pracował też w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk.
W 1980 r. zamieszkał w Rzeszowie i rozpoczął pracę na Politechnice Rzeszowskiej, najpierw jako docent, a od 1988 r. jako profesor. W latach 1981–1990 kierował Katedrą Matematyki oraz Instytutem Matematyki i Fizyki PRz. Warto podkreślić, że po przyjeździe do Rzeszowa był jedynym pracownikiem samodzielnym z tytułem profesora w zakresie matematyki, co czyniło jego rolę w budowaniu i rozwijaniu środowiska naukowego szczególnie znaczącą.
Był mocno zaangażowany w rozwój matematyki w Rzeszowie także poza Politechniką Rzeszowską. W latach 1997–2006 kierował Zakładem Analizy Matematycznej oraz Zakładem Analizy Zespolonej na Uniwersytecie Rzeszowskim. Jego praca organizacyjna i naukowa znacząco przyczyniła się do powstania Wydziału Matematyki i Fizyki Stosowanej PRz, a także odegrała istotną rolę w tworzeniu Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Jego zainteresowania naukowe obejmowały szeroko rozumianą analizę zespoloną, geometryczną teorię funkcji jednej i wielu zmiennych zespolonych, teorię potencjału oraz funkcje specjalne. Zainteresowania te zostały ukształtowane przez kontakt z Lubelską Szkołą Matematyczną i jej wybitnymi przedstawicielami: profesorami M. Biernackim, A. Bieleckim, Z. Lewandowskim i J. Krzyżem. Profesor Stankiewicz przez wiele lat prowadził seminaria naukowe na obu rzeszowskich uczelniach. Podczas dyskusji naukowych inspirował, wskazywał kierunki badań i chętnie pomagał innym w pracy naukowej. Dorobek Profesora obejmuje ponad 100 publikacji naukowych, 2 monografie i 10 skryptów. Wypromował 13 doktorów matematyki, z których pięcioro uzyskało habilitację, oraz ponad 250 magistrów i licencjatów. Był recenzentem licznych prac doktorskich i habilitacyjnych.
Był twórcą serii Zeszytów Naukowych PRz – serii Matematyka pod łacińską nazwą Folia Scientiarum Universitatis Technicae Resoviensis – Mathematica, obecnie publikowanej jako Journal of Mathematics and Applications. Był również inicjatorem Środowiskowych Konferencji Matematycznych, później Matematyczno-Informatycznych, które z czasem uzyskały rangę międzynarodową pod nazwą International Conference on Mathematics and Related Fields.
Profesor Stankiewicz był aktywnym członkiem wielu organizacji naukowych: Polskiego Towarzystwa Matematycznego (od 1962 r.), Komitetu Nauk Matematycznych PAN, American Mathematical Society, Towarzystwa Naukowego w Rzeszowie oraz NSZZ „Solidarność”. Przez 20 lat pełnił funkcję prezesa Oddziału Rzeszowskiego PTM i był członkiem Zarządu Głównego PTM, a także reprezentował Politechnikę Rzeszowską w Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Za swoją działalność został uhonorowany licznymi nagrodami i odznaczeniami, m.in.:
• dwukrotnie Nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1979, 1986),
• Złotym Krzyżem Zasługi (1982),
• Odznaką „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego” (1986),
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989),
• Medalem „Zasłużony dla Politechniki Rzeszowskiej” (1990),
• Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1992),
• tytułem „Zasłużony dla Miasta Rzeszowa” (2016),
• tytułem Honorowego Profesora Politechniki Rzeszowskiej (2019),
a także wieloma nagrodami rektorskimi oraz wyróżnieniami towarzystw naukowych.
Profesor Jan Stankiewicz zmarł 28 września 2025 roku w wieku 85 lat.
Był nie tylko wybitnym matematykiem i naukowcem, lecz także niezwykle cenionym nauczycielem akademickim i wychowawcą wielu pokoleń studentów oraz doktorantów. Zawsze otwarty na pomoc innym, życzliwy i serdeczny, potrafił w naturalny sposób gromadzić wokół siebie ludzi. Współpracowników traktował jak rodzinę – z troską, szacunkiem i życzliwością. Takiego właśnie Go zapamiętamy.
W tekście wykorzystano informacje m.in. ze strony „Matematycy i informatycy Podkarpacia”, Gazetę PRz nr 73 (styczeń 2000), erzeszow.pl/Miasto Rzeszów/Historia/Zasłużony dla Miasta Rzeszowa, zdjęcia autorstwa Jerzego Chaby z artykułu w Gazecie Wyborczej (e-wydanie z dnia 17.01.2016 roku).
